Het verhaal achter de foto:
Rond de jaarwisseling van 2018-2019 gingen wij op avontuur! Een roadtrip USA, een trip die per abuis op ons pad kwam en waar we in 11 dagen zo ontzettend veel gezien hebben. Op één van deze dagen belandde wij in Venice Beach. Een plek aan zee vol avonturiers en bijzondere mensen. Zo kwam ik deze persoon op zijn skates tegen. In zijn plunjezak t-shirts voor de verkoop. Een vrolijke lach permanent op zijn gezicht en geen moment opdringerig. Ik fotografeerde hem een aantal keer, leuk maar niet een wauw plaatje. Even het plaatje losgelaten staan wij te wachten bij een restaurant op een tafeltje voor de lunch. De mysterieuze skater komt voorbij. Vlug pak ik de camera en schiet een aantal plaatjes terwijl hij glimlachend en ogenschijnlijk met veel plezier verder de straat in skate.
We gaan zitten en ik vergeet even dat plaatje. er is hier immers zoveel te zien! Er loopt van alles voorbij, van een ontzettend smerige clown met een deprimerende mond van laaghangende mondhoeken tot een stel waarvan de man een soort karikatuur is van Superman, de enige echte. Compleet met kuiltje in zijn kin en een perfecte kopie van haardracht. De spierballen kunnen haast niet echt zijn en wanneer ik ernaar kijk zou je denken dat het een gefotoshopte versie van een look-a-like is. Ook zie ik ontzettend veel armoede, mensen die op versleten schoenen en met vodden aan voorbij strompelen. Jonge mensen… Terwijl ik daar zit te genieten van een ‘welverdiende’ lunch helt aan de overkant een jongeman voorover een prullenbak in. Het contrast hier en tijdens de rest van onze trip is onbeschrijfelijk groot.
Eenmaal thuis bekijk ik de foto’s op mijn camera, de trieste clown met zijn vieze pak en zijn onverkoopbare balondieren, de Superman look-a-like, de jongeren die met hun hele hebben en houden op hun rug de boulevard afstruinen. En… de foto van de mysterieuze guitar man, zoals ik hem inmiddels genoemd heb. Even denk ik: ‘Oh wat gaaf, hij skate voorbij een barretje’ en zie ik de rode elementen er al uitpoppen in gedachten. Ik zoom in en het blijkt een cannabis bar te zijn. Venice beach is één van de weinige plekken waar cannabis legaal is en er openbaar verkocht mag worden. Het krijtbord verteld van alles over cannabis en waar het volgens deze verkoper allemaal goed voor is. Het plaatje is compleet!
Thuis in Nederland sorteer ik mijn foto’s en zie ik tot mijn verbazing dat ik een muurschildering gefotografeerd heb waar ook mijn guitar man op te zien is, een jonge guitar man met nog een jong huidje en een bruine volle baard. Op skates en mét zijn gitaar. Wauw! Ik ben getriggerd…
Wie is ‘the Guitar Man’? Nieuwsgierig start ik mijn zoektocht. Deze muzikant blijkt Harold Arthur Perry te zijn a.k.a Harry Perry, geboren op 5 maart 1952 in Detroit Michigen. En al vanaf 1973 muzikant in Venice Beach. Helaas hebben wij hem niet horen spelen maar hij is een singer songwriter met een liefde voor Jimi Hendriks en Eddie von Halen.
Maar ook is hij een strijder, iemand die opkomt voor de rechten van zijn medemens, een vegetarier en een Kundalini Yoga uitvoerder. In 1990 spant hij met nog een aantal street artists een rechtszaak aan tegen de staat die een verbod wil op deze street performers. Ze mogen uiteindelijk alleen cd’s en t-shirts verkopen maar Harry laat het daar nioet bij zitten en met een legale actie laten ze zien dat Venice Beach niets is zonder haar befaamde streetartists.
